Alevi dinsel törenine “Cem” denir.

Cem; Alevilerin temel ibadet şeklidir. Cem ibadetinde; “ölmeden önce ölmek, hesaba çekilmeden önce hesabını vermek, ulu divana alnı açık, yüzü ak olarak, kul hakkıyla gitmemektir.

Kul kuldan razı olursa, Allah da kuldan razı olur.” ve
“döktüğünüz varsa doldurun, ağlattığınız varsa güldürün” ilkesi gereğince;
nefsi için ailesini boşayanlar,
yalancı şahitlik edenler,
hırsızlık yapanlar,
haram kazanç sağlayanlar,
vatan borcunu ödemeyenler,
atasına evlatlık görevi yapmayanlar,
komşusuna zarar verenler,
kısaca zararlı kişiler Ceme alınmazlar.

Ceme gelen can, en güzel giysilerini giyer ve ceme temiz ve pak bir şekilde gelir. Evi ve komşuları ile barışık olmalı, can incitmemelidir. Küskünlükler varsa barışılmalıdır ve ceme girmeden bu yapılmalıdır.

Bedenin abdesti su ile, nefsin abdesti gözyaşı ile, aklın abdesti ilim ile, ruhun abdesti aşk ve muhabbet iledir.

Canlar helal kazancından lokma yapar ya da ceme götüreceği bir yiyecek alır ve aile efradı ile ceme gelir, lokmasını Lokmacıya, ayakkabılarını İznikçiye teslim eder.
İçeri girerken de meydana niyaz eder, diz üstü oturur ve cümlenin niyazı yapılır.

Cemde konuşulmaz, edep erkana uyulur. Ta ki dedenin destur verdiği cemin bitişine kadar... Allah Allah ...